پیام رییس آموزش و پرورش استثنایی استان فارس، آقای عابدی، در پی حضور در نمایش تئاتر دانش آموزان با سندروم داون:

"به نام او که یاریگر است

چندی پیش برای دیدن اجرای تئاتر دانش آموزان سندروم دعوت شدم
سراپا اندیشه بودم.

عزیزان سندرومی چگونه می‌توانند نقش را ایفا کنند
نمایش در مورد چیست و چگونه دنبال می‌شود

با توجه به اینکه همزمان در مراسمی دیگر بودم کمی دیرتر رسیدم
وقتی وارد شدم بچه‌ها در حال اجرابودند

سالن پر از تماشاچی بود
به زحمت جایی برای نشستن پیدا شد

مبهوت اجرایی کم نظیر بودم
بچه‌هایی که کمتر شناخته شده بودند

در میان آسیب‌های ذهنی توانایی سندروم در ابهام مانده
و آن شب بچه‌ها در بهترین تدبیر چقدر زیبا زنجیر همه نشدها را پاره کردند

چه تماشایی بود گفتگوی هدفمندانه شان با یکدیگر
چه دیدنی بود هنرنمایی عزیزان سندروم در تماشاخانه

هر یک در نقشی به زیبایی اظهار وجود می‌کرد و تماشاچی را مات تماشایی‌ترین جلوه‌های توانمندی خود می‌نمود

آن شب تلنگری عجیب بر باور من زد
و من هر شب در این اندیشه‌ام که باورها موفقیت‌ها را رقم می‌زنند

اندیشه ام تا فراسوی کلاس‌ها پیش می‌رود

در مدارس ما چه می‌گذرد

مدیران ‌معاونین،  معلمین و همه نیروهای مدارس کدامین باور را در شاکله اندیشه‌ها می‌پرورانند

از مربی پرسیدم چقدر برای انجام نمایش وقت خریدی و او پاسخ داد هفته‌ای دو ساعت در ۸ ماه

دانش آموزان ما هفته ای۳۰ ساعت در ۸ ماه در بهترین ساعات آموزشی در کنار کادر تخصصی توانبخشی ، مشاوره ، مراقب سلامت،  مدیر،  معاون و معلم چقدر فرصت تحول دارند

کافی است باورمان را تغییر دهیم باور کنیم که می‌شود

می‌شود دانش آموز سندرومی را بال و پر اعتماد هدیه بخشید و از او خواست

می‌شود کلاس‌هامان جذاب‌ترین محیط برای آموزش باشند و معلم صمیمی‌ترین همراه

می‌شود کلاس‌هامان هوای دلگرمی را تازه کند و فضای هدفمند جست و خیزهای رشد و بالندگی باشد

می‌شود اجرای اهداف در کلاس تیمی شود و هر تیم یک راهنمای کار بلد که از جنس خودشان هست

می‌شود در تیم‌های دونفره و سه نفره همدلی و تعامل، خواندن، ارزشیابی، رفاقت، گفتار و همه ارتباطات را به دانش آموزان آموخت

می‌شود تیم‌ها را همه روزه با ارائه انگیزه،  قوی و قوی تر کرد و پویایی را ارمغان کلاس‌ها

قطعا می‌شود کلاس‌هامان امن‌ترین مکان برای یادگیری باشد

و من شک ندارم که این گونه هست

معلمین استثنایی از جنس خورشیدند
خورشیدی که جز تابیدن و روشن کردن نمی‌داند

# یادداشت های من

با احترام
عابدی
بیست و سوم اسفند ماه چهارصد و سه"